Utrecht Bull's

Ik weet het nog goed. Het was zondag 8 maart 2020. Een dag waarop er flink wat wedstrijden in de Galgenwaard werden gespeeld. We werkten ons in het zweet om te winnen en die positie hoger in de poule te pakken. We moedigden onze clubgenoten aan om nóg meer te geven en voor die winst te gaan. We dronken biertjes op de tribune (die ik nog steeds niet praktisch vind, want veel te hoog en je ziet de bucket net niet waar toch een hoop wordt bepaald in een wedstrijd). We genoten nog van ons weekend, want de volgende dag zouden we weer moeten werken. In het nieuws hadden ze het over één of ander virus. Het zou toch niet zo ver komen dat wij, als jonge, fitte, sportievelingen, hier ook mee te maken zouden krijgen? Wel dus. En zo bleek dat op die dag de laatste wedstrijden van seizoen 2019-2020 werden gespeeld.

Inmiddels zitten we midden in de vakantieperiode en pakken we de mooiste sport die er bestaat weer beetje bij beetje op. Want ja, thuis op een matje oefeningen doen is niks. Dan waren we wel op yoga gegaan. En we kozen juist voor basketball, een teamsport die zorgt voor adrenalinekicks en waar ook nog eens veel gezelligheid bij komt kijken.

Gelukkig konden we wel tijd maken om ‘the last dance’ te kijken. (Ik wil steeds ‘save the last dance’ zeggen maar dat is toch iets heel anders). Door die serie te kijken werd ik weer helemaal verliefd op de sport. De spanning bij close games. Het schot dat onmogelijk was maar toch een score werd. Net iets hoger springen dan je tegenstander zodat jouw team weer kan aanvallen. In die split second zien dat je teamgenoot een snelle move maakt en je hem de bal geeft via een super strakke bounce pass. Plus 2! Je verdediger helemaal gek maken waardoor hij uit zijn spel raakt en hij ineens niet meer de topscorer is die hij vaak wel is. Je tegenstander passeren door een supersnelle fake en hem balend achter je laten. En niet te vergeten de persoon waar je al sinds de mini’s tegen speelt keihard blocken! We love this game!

Misschien is de realiteit straks net iets anders. Want dat onmogelijke schot was ook echt onmogelijk en de bal komt in handen van de tegenstander. Door de corona kilo’s sprong je net niet hoog genoeg (springen?! je komt niet eens van de vloer) en moet je weer terug in de defense. De bounce pass was helemaal niet strak genoeg en… wéér een turnover. Je verdediger gek maken? Jij werd compleet gestoord van hem! Die fake was zo snel dat je over je eigen benen struikelde. En dat block was toch niet zo clean als je dacht (of alleen de scheidsrechter zag dit verkeerd) en krijg je een dikke fout genoteerd. We still love this game!

De positieve gedachtes over het spel (Spel?! Spel?! Basketball is serious business) spreken mij veel meer aan! Maar dan moet ik wel aan de bak en m’n Jordans uit het stof halen, maar dat doe ik graag!

See you soon!