Ik mis je
Ik mis het gejuich als mijn team een achterstand van tien punten heeft weggewerkt.
Ik mis de tik op de kont van mijn teamgenoot als zij een mooie score heeft gemaakt.
Ik mis de kick die ik krijg als we uitvoeren wat tijdens de time-out is besproken (en dit voor een score zorgt).
Ik mis de high five (dit is dat je jouw vlakke hand tegen de hand van een ander persoon ketst, liefst hoog in de lucht) met mijn teamgenoot als ze er een drietje in heeft geknald.
Ik mis de oerkreet van mijn teamgenoot als de rebound voor haar is, nadat ze goed heeft uitgeboxt.
Ik mis de blijheid als we de break van de tegenstander hebben gestopt.
Ik mis de frustratie bij de tegenstander, omdat wij onze verdediging hebben veranderd.
Ik mis het om afgepeigerd op de bank te zitten, omdat ik op het veld alles heb gegeven.
Ik mis het om de volgende wedstrijd nog beter te presteren, nadat we tijdens de trainingen keihard hebben gewerkt.
Ik mis het samen zijn in de kleedkamer en het praten over onnozele dingen (misschien zou ‘pikante onderwerpen’ hier beter passen).
Ik mis de nabesprekingen met andere Bullers over de wedstrijden.
Ik mis de trots (en het engelen geduld) van onze coach.
Ik mis basketbal.
En ik heb geen idee hoe lang ik dit nog moet missen!
Stay safe!