Het zal toch niet?!
Ik ervaar op dit moment een spannende middag. Niet omdat ik mijn schoen ga zetten en benieuwd ben wat de Sint daar in gaat doen vannacht. Niet omdat ik benieuwd ben wie in de krokodil in the Masked Singer zit en ik daar vanavond misschien wel achter kan komen. Die zenuwen zijn er doordat er vanavond weer een PC plaats gaat vinden. De kans is groot dat daar iets over amateursport gezegd gaat worden. Natuurlijk gaat onze inzet, tactiek en ons atletisch vermogen veel verder dan die van de gemiddelde amateursport, alleen behoren we toch echt tot deze laatste groep.
Ik hoop zo dat we kunnen blijven basketballen. En ja, natuurlijk wil ik ook graag dat iedereen gezond blijft.
Toch zou ik teleurgesteld zijn als we even niet meer achter de bal aan zouden kunnen rennen. Als we op het veld even geen flauwe grappen meer kunnen maken over de doosjes van mijn teamgenoten. Als ik een van ‘mijn’ heren niet kan zien sprinten in zijn nieuwe tenue (in plaats van het vintage exemplaar dat binnenkort waarschijnlijk alweer ‘in’ is). Ik zou zelfs bijna de berichtjes gaan missen over de verzoekjes om fluittaken over te nemen. Voor dit weekend werd zelfs door iemand die geen taak had, gevraagd of zij de taak van iemand mocht overnemen. Omdat zij zo graag de wedstrijd tussen onze Dames 1 en S.B.U. wilde zien, maar dat terzijde.
Het lijkt er sowieso op dat de maatregelen zondag pas ingaan. Dat zou betekenen dat onze wedstrijden morgen gewoon door kunnen gaan!
En anders kunnen we altijd nog in Parijs (of in een andere mooie stad in het land van het stokbrood) gaan wonen, want daar gaat het nog gewoon door. Wie gaat er mee?!